Bye bye 2017

Hallo allemaal,

Jaa, eindelijk… daar is ze weer. Met jawel… het allerlaatste verslag van 2017, nog net op tijd. Maar niet getreurd, in 2018 ga ik vrolijk verder met het vertellen van mijn belevenissen.

Allereerst een korte update over de politieke situatie. Inmiddels hebben we al een aantal weken een nieuw kabinet. Binnen vijf weken na de verkiezingen was men er al uit. Jaa… dat is snel hé.. Daar zouden sommige landen nog eens een voorbeeld aan kunnen nemen… Uiteindelijk is het de MEP die mocht kiezen met wie ze Aruba willen gaan besturen. De oorspronkelijke winnaar AVP wilde namelijk met geen van de andere winnende partijen samen regeren en dat bleek wederzijds ook zo te zijn. Dus heeft de AVP ruimte gemaakt voor de MEP. Nu vormen MEP, POR en RED het nieuwe kabinet. Het bijzondere is dat Aruba nu voor het eerst in de geschiedenis een vrouwelijke premier heeft, mw. Evelyn Croes. De Arubanen zijn erg enthousiast over haar en het nieuwe kabinet. Ze zijn natuurlijk ook erg benieuwd naar wat zij Aruba kunnen bieden de komende vier jaar.

Nu de politieke molen weer draait worden ook alle papierzaken weer opgepakt. Begin december kwam daar dan eindelijk het goede nieuws dat mijn vergunning klaar lag bij de HR. Tot 6 september 2018 kan ik er weer tegen. Ook de zorgverzekering kon daardoor weer in orde worden gemaakt. Zo fijn als al die zaakjes weer geregeld zijn.

In het ziekenhuis is er ook van alles gaande. Na heel wat keren van uitstel was het dinsdag 17 oktober dan eindelijk zover. De eerste afdeling is verhuisd naar het nieuwe ziekenhuis. Niet veel later volgden meer afdelingen. Inmiddels ben ik er helemaal wegwijs maar het was wel even wennen. Met name de grootte van de afdelingen. Er zijn evenveel patiënten als in de oudbouw maar er zijn meer kamers. Hooguit twee patiënten per kamer in plaats van zes. En ik moet zeggen dat dat wel meer rust geeft. Zowel voor de patiënt als voor de afdeling. Daarnaast ziet alles er nu natuurlijk fris en mooi uit. Een wereld van verschil met de oudbouw. Wat mij betreft is de beste ontwikkeling de komst van elektrische bedden. Geen handmatig gesjor en getrek meer. Ondanks dat het allemaal zo mooi oogt zijn er toch een aantal punten die bij nader inzien anders hadden gekund. Zo is er bijvoorbeeld inpandig geen trappenhuis aanwezig. Alles en iedereen moet dus met de lift, ook al hoef je maar één verdieping naar boven of beneden. De deuren zijn zwaar en hebben een uitstekende deurkruk waardoor je er altijd met je bed achter blijft hangen. Wellicht had het ook geholpen als ze de deuropening iets groter hadden gemaakt. Het past allemaal maar net net. Datzelfde geldt voor de kamers. Als je met het achterste bed eruit moet dan moet het voorste bed opzij of omhoog gezet worden anders kan je er gewoonweg niet langs. Maar goed…. Wellicht iets voor de volgende keer als ze iets nieuws bouwen.. over een jaar of veertig ofzo. Wat wel waanzinnig is, is het uitzicht. In de oudbouw waren een aantal afdelingen al bevoorrecht met een schitterend uitzicht maar nu hebben een groot deel van de kamers dat ook. Niet verkeerd om vanaf je bed een ocean view te hebben. En eerlijk is eerlijk…. Deze zuster geniet daar ook elke dag weer opnieuw van.

De volgende grote stap wordt de invoering van het elektronische patiëntendossier. Hier is nog geen datum voor genoemd maar men zegt er druk mee bezig te zijn. Ik ben benieuwd... Het zou een hoop papierwerk schelen als het digitaal zou worden. Nu is het iedere dag weer een uitdaging om je patiëntendossier bij elkaar te zoeken en vooral om ze te behouden. Telkens als je net alles verzameld hebt komt er iets of iemand tussendoor waardoor je weer opnieuw kunt beginnen. Best frustrerend af en toe.

En wat gebeurt er eigenlijk met de oudbouw? Deze wordt helemaal gerenoveerd. Momenteel zijn ze al druk bezig met slopen. Niet alle afdelingen zijn verhuisd naar de nieuwbouw dus voor de patiënten en het personeel is het soms afzien wanneer de boormachines weer aangaan. Ze hopen in 2019 helemaal klaar te zijn. Of dat helemaal realistisch kan je je natuurlijk wel weer afvragen.... Het is nogal veel werk wat er verzet moet worden en intern zullen er afdelingen moeten verhuizen om zo plaats te maken voor de bouwvakkers.

Vrijdag 10 november was het zelfs nog heel even spannend in de oudbouw. Er was gedurende de nacht een diesel lucht geroken. De volgende dag is men opzoek gegaan en kwamen ze tot de conclusie dat er een mega lek was ontstaan bij de dieselopslag. Ondertussen was er al 18.000 liter diesel weggelekt. Een aanzienlijke hoeveelheid dus de noodprocedure werd opgestart. Alle patiënten die enigszins met ontslag konden werden naar huis gestuurd en alle onderzoeken en operaties voor die dag werden afgezegd. De patiënten die niet met ontslag konden werden geëvacueerd naar de nieuwbouw. Gelukkig was ik net die ene dag vrij. Wat ik van mijn collega’s begreep was het best een angstige ervaring. Niemand van het personeel mocht naar binnen of naar buiten en de informatievoorziening was schaars. Nou schijnt diesel niet zo snel vlam te vatten als het niet meer onder druk staat maar toch… 18.000 liter is een behoorlijke hoeveelheid.

Toevallig viel deze dag in de week van het Hulp Verleners Team (HVT). Zij konden dus gelijk laten zien wat dit team precies doet. Een gelukkig bleek het goed te werken. Het lek is gedicht en daarna heeft een speciaal bedrijf alles schoongemaakt. Aan het einde van de dag konden de geëvacueerde patiënten weer terug naar de afdelingen en konden alle werkzaamheden weer worden hervat. Dat liep gelukkig weer met een sisser af. Het zal maar gebeuren dat het niet goed gaat…

Toevallig waren die dag ook de HVT games gepland. Een spelletjes middag op het strand om zo het personeel op een sportieve manier bij elkaar te brengen. Het was natuurlijk lang de vraag of het nog door zou kunnen gaan maar uiteindelijk is het toch gelukt. Als flexpoolteam hadden we ons met acht meiden aangemeld. Girlpower!!! Vier dames voor de landspellen en de andere vier voor de waterspellen. Ik was onderdeel van team ‘land’. We trapten af met hoefijzerwerpen gevolgd door een hindernis parcours en als afsluiter geblinddoekt emmers met water op een brancard van de zee naar een emmer verderop dragen. De dames van team ‘zee’ hebben vooral veel gezwommen en geroeid. We waren bloedfanatiek en hebben ons uiterste best gedaan om te winnen maar de strijdt tegen al die mannen was niet makkelijk. Uiteindelijk zijn we als vierde van de twaalf teams geëindigd. We waren zeker niet ontevreden aangezien we het enigste damesteam waren. Maar goed… Het belangrijkste was natuurlijk het hebben van plezier en dat hadden we zeker. Een zeer geslaagde middag!

Na november komt zoals gewoonlijk december. De feestmaand. Met als eerste de aankomst van Sinterklaas. Misschien zou je het niet verwachten maar ze besteden er toch nog behoorlijk wat aandacht aan. In de haven van Oranjestad zijn de Sint en zijn pieten met open armen ontvangen. En de kleur van de pieten? Gewoon traditioneel zwart. Niemand die er een probleem van maakt. Hoe heerlijk is dat? Gewoon het feest vieren en dan weer door.

Net als in Nederland komt ook hier de Kerstman al zo’n beetje aan voordat de goedheiligman het land goed en wel verlaten heeft. Enerzijds wel logisch aangezien de vele toeristen het Sinterklaasfeest niet kennen. Vanaf begin november is men al druk in de weer met het aanbrengen van de kerstversiering. Net als vorig jaar wordt er groots uitgepakt. Alle grote rotondes zijn voorzien van lampjes en/of kerstfiguren en ook de grote wegen zijn extra versierd met verlichting. Naast de overheid zijn de bewoners zelf ook best fanatiek. Sommige schieten natuurlijk een beetje door maar die heb je overal zullen we maar zeggen. Wat me opvalt is dat ze niet het warme gele licht van ons kennen. Ze versieren hun huis met de meest bonte verlichting, alle kleuren komen voorbij. En met een beetje geluk zet men alles tegelijk aan op de knipperlicht stand. Werkelijk waar…. een hysterische bedoeling voor het oog. Wel heerlijk om naar te kijken natuurlijk.

Met de kerst in aankomst zijn er ook de nodige feestjes. Het ziekenhuis organiseert ieder jaar een kerstgala voor haar medewerkers. Dresscode: elegant. No jeans, no flipflops. De mensen die mij een beetje kennen weten dat elegant nou niet bepaald mijn favoriete stijl is. Lekker casual is al gek genoeg. Ik heb dan ook echt in twijfel gezeten of ik wel of niet zou gaan. Het grootste twijfelpunt: schoenen… Mijn collectie hier bestaat alleen uit slippers en sneakers… niet bepaald elegant… Dus ging ik op pad in Oranjestad. Keuze genoeg maar het was het allemaal net niet. Maar wat zoek ik nou eigenlijk?? Geen idee… iets elegants. Dunne en hoge hakken waren direct al uitgesloten want daarmee val ik gewoon weg om. Maar…. uiteindelijk, na vele uren heeft ook deze Assepoester haar muiltje gevonden. Een open schoentje met een klein sleehakje en glittertjes. Perfect! En zowaar kon ik er ook nog op staan en lopen. Top! Dan nog een avondtassie en klaar ben ik! Ondertussen kreeg ik er steeds meer zin in. Mooi jurkje, mooie schoenen en een passend tasje… Leuk! Iedereen mocht één introduce meenemen. Voor mij was dat natuurlijk Yeinson. Hoe leuk is het om zoiets met z’n tweeën te doen. Als een echte heer kwam hij me thuis ophalen. En wauw…. Wat zag hij er prachtig uit. Als een echte meneer en mevrouw gingen we op stap. Bij aankomst eerst een foto zoals je dat altijd bij een film première ziet en daarna naar binnen. Zo leuk om alle collega’s in een mooie jurk te zien in plaats van dat steriele witte uniform. De zaal was mooi aangekleed met verschillende kerstdecoraties. Veel grote, mooie opgedekte tafels maar er was ook een heuse dansvloer neergelegd. Naast goed eten was er natuurlijk ook goede muziek gezorgd. De lokale band Buleria was te gast. Erg leuk! Het duurde dan ook niet lang voordat de eerste voetjes van de vloer gingen. Ja, ze weten wel hoe ze een feestje moeten bouwen. Al met al een zeer geslaagde avond. Pijnlijke voetjes na afloop? Ja zeker, maar dat was het meer dan waard.

Ook vanuit de sportschool was er een kerst etentje georganiseerd. Dit keer bij een Italiaans restaurant. Voor mij een nog onbekend restaurant maar het oogt chique van buiten. Dus daar gingen we weer… De hakjes en clutch werden weer uit de kast gevist en als een echte dame ging ik er op af. Net als bij mijn collega’s was het ook hier erg leuk om iedereen in iets anders te zien dan sportkleding. Een heerlijk gastronomisch avondje kan ik wel zeggen. Eerst een rondje antipasta, daarna diverse soorten pasta, vis, vlees en als afsluiting kleine desserts. Smullen geblazen!!

En om nog even in de eet sfeer te blijven… een paar dagen later zijn mijn collega’s zelf de keuken in gegaan om het kerstpakket van het ziekenhuis te bereiden. Sinds jaar en dag is dit een hele kip en een ham van 4kg, jaa serieus waar…. Twee collega’s hebben het opgehaald en zijn er mee aan de slag gegaan. Allerlei marinades zijn er aan te pas gekomen en uiteindelijk is alles langzaam gegaard op de barbecue. En dat is ze toch goed gelukt. Alles gaar en nog lekker sappig en mals van smaak ook. Met acht personen hebben we ontzettend ons best gedaan maar we hebben het natuurlijk niet allemaal op gekregen. Wat een hoeveelheid zeg! 8kg ham en twee grote kippen.

Inmiddels zitten de kerstdagen er alweer op. Net als in Nederland was het ook hier gekkenhuis bij de supermarkt. Verkeerschaos all over the place… Op de dag van kerstavond had ik Yeinson gevraagd om nog twee verse stokbroden te gaan halen. Arme jongen… Dat kan ik volgend jaar wel vergeten denk ik. S ‘avonds hebben we met een aantal collega’s een grillplaat aangestoken en gezellig samen gegeten. De eerste kerstdag is opgegaan aan het bijkomen van de vorige avond. De wijntjes smaakten goed en de gezelligheid kende geen tijd. Dus zijn we na een lange slaap naar het strand vertrokken. Ondanks dat het hier nooit zal sneeuwen hadden we toch een witte kerst… het blijft genieten op dat witte zand. Tweede kerstdag moest er overdag gewerkt worden en zijn we ’s avonds uit eten geweest. Kortom een prima kerst.

Wel lieve mensen…. Dan zit het jaar er nu echt bijna op, letterlijk. Wat ging dat snel zeg… Persoonlijk kijk ik terug op een prachtig jaar boordevol nieuwe belevenissen en avonturen. Nooit gedacht dat ik dit allemaal zou mogen beleven. Wat een feestje! Ik luid het nieuwe jaar samen met Yeinson en een aantal collega’s in op het strand, genietend van oliebollen, appelflappen, bubbels en de prachtige vuurwerkshows van de hotels. Ik hoop alleen dat de weergoden ons goed gestemd zijn.. jaa.. het is niet altijd zonovergoten hier. Er schijnt weer een tropische storm of dergelijke in het Caribisch gebied rond te spoken dus dat geeft de nodige regen.. Laatst was er zelfs een waterhoos boven zee te zien. Maar afijn… na regen komt zonneschijn, niet waar?

Vanaf deze kant van de wereld wens ik iedereen een goede jaarwisseling en veel liefde, geluk en gezondheid voor 2018 toe! Owjaa… nog even snel de goede voornemens…. Spaans leren en vooral genieten van al het moois dat nog komen gaat.

Tot volgend jaar!

Dikke knuffel,

Juliette