Verhuisd
Door: Juliette
Blijf op de hoogte en volg Juliette
06 Februari 2017 | Aruba, Oranjestad
Het heeft lang op zich laten wachten (excuus…) maar hier is het dan eindelijk... Een nieuw verhaal! De tijd gaat zo ontzettend snel en er is weer meer dan voldoende stof om met jullie te delen.
Sinds twee weken ben ik verhuisd naar Aquazul apartments. Hier zal ik de rest van het jaar verblijven. Hemelsbreed gezien ligt het ongeveer 5 km van mijn vorige woonplek vandaan. Vanaf het ziekenhuis is het iets verder rijden, ongeveer 10 a 15 minuten. Mijn nieuwe adres is Noord 186 appartement 2.
Het complex is gebouwd in een U-vorm en bestaat uit 12 appartementen, verdeeld over twee verdiepingen. Het word voornamelijk bewoond door leeftijdsgenoten. De meeste werken als juf op een basisschool of lopen stage als sportdocent. Schuin tegenover mij woont een kinderverpleegkundige.
Mijn appartementje bevindt zich op de begane grond en is niet veel groter dan de studio van Quality maar voor mij alleen is het groot genoeg. Het ziet er als volgt uit: Bij binnenkomst heb je aan de linkerkant het keukenblok en aan de rechterkant de woonkamer. Als je langs het keukenblok loopt dan sta je na een stap of 4 in de badkamer. Naast de badkamer is de slaapkamer. Vanuit de woonkamer heb ik zicht op het binnenplaatsje waar een grote picknick tafel staat waar soms ’s avonds gezamenlijk gegeten of een drankje gedronken wordt. Vanuit de slaapkamer kijk ik op het zwembad en het washok. Het appartement heeft veel ramen waardoor het lekker licht is. Veel mensen hebben de ramen en deur open staan als ze thuis zijn, dit deed ik de eerste dagen ook maar daar ben ik snel van terug gekomen. Er waait weliswaar een lekker windje door je huis maar er komt ook van alles naar binnen wat ik liever niet binnen heb. Voornamelijk de hoeveelheid muggen is om gek van te worden. De muggenspray wordt vaak gebruikt maar ik heb sterk het vermoeden dat ze daar inmiddels immuun voor zijn geworden, ongelooflijk. Ik heb de huisbaas gevraagd naar het plaatsen van horren en daar heeft hij gelukkig gehoor aan gegeven. Wel moet ik daarvoor nog even geduld hebben, met vier a vijf weken is het geregeld als het goed.
Al met al vind ik het een prima plekje waar ik het de komende maanden prima vol ga houden. Het is heerlijk om eindelijk de koffers definitief uit te kunnen pakken en al mijn gekregen spulletjes en kaartjes een plekje te geven. Het huisje verdient nog wel wat aankleding zoals een schilderijtje aan de muur en iets leuks in de vensterbank.
Op het werk wordt het steeds duidelijk hoe alles functioneert, al blijf ik me verbazen. De maand januari heb ik op de afdeling cardiologie, interne, oncologie en nefrologie gewerkt. Hier viel me voornamelijk het grote aantal toeristen op. Het zijn met name Amerikanen die met een cruise boot mee zijn en onderweg ziek worden. Als ik zie wat voor een medische voorgeschiedenis de meeste hebben en in welke conditie ze verkeren dan verbaasd me het niet dat ze onderweg medische hulp nodig hebben. Ik zou de vakantie dichterbij huis gezocht hebben. Vaak hebben ze ook totaal geen rekening gehouden met een mogelijke ziekenhuisopname en is het een hele onderneming om met name de medicatielijst inzichtelijk te krijgen.
Op Aruba en in Amerika gebruiken ze veelal andere medicatie dan in Europa dus herken ik het vaak niet. De maand februari wordt ik ingewerkt op de afdeling algemene chirurgie. Deze afdeling bestaat uit 27 bedden en is opgesplitst in een voor- en achterkant. Op de voorkant liggen de ‘vuile wonden’. Dit zijn voornamelijk de geïnfecteerde wonden door diabetes of decubitus. Het aantal decubitus wonden is hier groot. Ik heb van de week decubitus gezien waar ik echt van schrok, de hele stuit/billen waren gapende gaten. In Nederland heb ik ook wel decubitus gezien maar hier is het vaak al in een ver stadium omdat er simpelweg weinig tot geen preventiemiddelen zijn. De patiënten zijn ook erg passief vergeleken met Nederlanders. En ze trekken hier iedereen een pamper/luier aan wat natuurlijk niet erg stimulerend werkt voor mobilisatie, in tegen deel, het verergert de boel alleen maar. Ik probeer zo nu en dan nog eens een hak vrij te leggen met een kussen maar mijn collega’s lijken dat niet altijd in te zien en draaien alles zo weer terug. Op de achterkant van de afdeling liggen de patiënten met ‘schone’ wonden. Dit zijn patiënten met een steriele wonden door operatie. Als extra aanvulling mag ik deze week een dag mee op de wondpoli en de wondverpleegkundige. Ik ben heel benieuwd naar wat ik daar ga aantreffen.
Na deze maand zit de inwerk periode er op en gaat het flexen echt beginnen.
Om de communicatie tussen mij, de patiënt en mijn collega’s te verbeteren start ik vanaf aankomende dinsdag met een 13 weken durende cursus Papiamento. Deze cursus wordt aan alle medewerkers van het ziekenhuis aangeboden die 1 jaar of langer blijven. De taal schijnt niet heel moeilijk te zijn. Zo kennen ze bijvoorbeeld geen persoonsvormen. Dus of je het nou over enkelvoud of meervoud hebt dat maakt niet uit, het werkwoord blijft hetzelfde, geen vervoeging. Na deze cursus ga ik verder met mijn Spaanse lessen. Dit ga ik doen bij Venezolaanse consulaat. Hier bieden ze gratis cursussen aan voor beginners en gevorderden.
Ja, er valt genoeg te leren op dit eiland. Zo zou ik ook graag echt willen leren dansen. Het ziet er zo heerlijk uit! In het uitgaansgebied zit een tentje genaamd South Beach en hier staat de vrijdag en zaterdag avond in het teken van de Zuid Amerikaanse dans. Geweldig om te zien hoe de heren met hun dames dansen, zo elegant dat het eruit ziet. Het zit ze letterlijk in het bloed. Toen ik leerde lopen, leerde mijn leeftijdsgenoten hier dansen. Het is met name salsa, merengue en bachata wat ze dansen. Nou is de bachata nog te overzien met 1,2,3 links 1,2,3 rechts maar de andere twee vragen toch wat meer uitleg en oefening. Nu laat ik me niet zo snel uit het veld slaan en doe ik lekker mee op mijn manier maar het lijkt me erg leuk om de beginselen van deze dansen te leren. De komende week hoop ik me te kunnen verdiepen in waar ik dat kan gaan doen. Evenals het vinden van een sportschool. Het eten en de alcoholische versnaperingen bevallen goed dus er moet ook iets gedaan worden om het lijf bikini en beach proof te houden. Hoewel ze hier een wat vollere chang chang (bips) niet verkeerd vinden.
Inmiddels is mijn emigratieproces bijna afgerond. Ik moet alleen nog mijn bewijs van inschrijving in de gemeente Aruba ophalen en me inschrijven bij de Arubaanse Zorg Verzekering (AZV). Daarna ben ik officieel ingeburgerd op Aruba. En ik moet eerlijk zeggen dat ik dan ook wel even klaar ben met de overheidsinstanties. Ik kijk er dan ook zeker niet naar uit wanneer ik alles weer terug moet draaien voor mijn terugreis naar Nederland. Het zijn heel wat uren bij elkaar die ik daar al wachtend heb door gebracht. Tegenwoordig neem ik voldoende drinken en een boekje mee zodat ik mezelf kan vermaken. Een uur wachten totdat je nummertje voorbij komt is geen uitzondering. Afgelopen vrijdag heb ik grotendeels van mijn ochtend opnieuw doorgebracht in de wachtruimte van een overheidsgebouw. Ik wilde een registratie bewijs van de auto halen, mijn inschrijvingsbewijs ophalen en me inschrijven bij de AZV. Nou is het misschien iets te optimistisch gedacht om dit alles in een ochtend te regelen maar ik was ervan overtuigd dat dit zou kunnen. Zoals gewoonlijk trek ik een nummertje en zie ik op het informatiebord dat er nog twintig wachtenden voor me zijn. De nummertjes voor het regelen van auto gerelateerde zaken zijn op voor vandaag. Hoe ze precies op kunnen zijn weet ik ook niet maar het komt er op neer dat dat vandaag niet geregeld kan worden.
Kort nadat ik een nummertje heb getrokken vallen de informatieschermen uit en ligt de boel even plat. Al na 20 minuten besluiten ze over te gaan op het persoonlijk oproepen. Gelukkig weet ik, dankzij de kamernummers in het ziekenhuis, wat mijn nummer in het Papiamento is. Uiteindelijk weten ook de baliemedewerkers niet meer welke nummers wel en niet zijn geweest en wordt het een chaotische bedoeling. Overleg volgt en iemand komt de boel ordenen. Mensen met een nummertje worden eerst geholpen, daarna de mensen zonder nummertje. Na in totaal anderhalf uur wachten ben ik aan de beurt en krijg ik te horen dat mijn inschrijving alleen in het hoofdkantoor in Oranjestad kan worden afgerond en niet in dit hulpkantoor. Van binnen begint er iets bij mij te borrelen, dat heb ik niet snel maar ik begrijp er niets van. Tijdens inschrijving is er duidelijk gezegd dat het bewijs bij een hulpkantoor kan worden afgehaald zodat ik niet opnieuw de stad in hoef. Op mijn nummertje staat dat ik kom voor het afhalen van een inschrijvingsbewijs, iemand van het personeel heeft me daar notabene bij geholpen. Hoe kan het dan nu zo zijn dat ik het bewijs hier niet kan afhalen? Echt een antwoord komt er niet. Ik begrijp er niets van, ja dat ik anderhalf uur voor niets heb zitten wachten en ik van de week op mijn vrije dag weer terug kan naar de stad om het daar opnieuw te proberen. Al met al heb die ochtend dus niets geregeld. Woensdag onderneem ik een nieuwe poging onder het motto ‘ nieuwe ronde, nieuwe kansen’, zucht…..
Gelukkig zijn er ook veel dingen die wel goed gaan. Zo bevalt mijn auto me tot op heden nog goed. Afgelopen week ben ik er mee naar de garage geweest voor een grote beurt. De auto is zowel van binnen als van buiten helemaal nagekeken. Uiteindelijk zijn er een aantal punten naar voren gekomen die om reparatie vragen. Een paar motorische dingen en de remblokken. Ook ben ik naar de APK keuring gegaan. Op Aruba moeten alle auto’s eens in de twee jaar gekeurd worden door de overheidsinstantie Dienst Voertuigen Inspectie. Het alleen al maken van een afspraak had de nodige voeten in aarde. Net als bij alle andere overheidsinstanties kan je ook hier alleen persoonlijk een afspraak maken aan het loket en zijn de openingstijden gelimiteerd, namelijk van 8.00 uur tot 11.30 uur en van 13.00 uur tot 15.00 uur. De eerste keer was ik er om 14.45 uur maar was de deur al gesloten, helaas. Bij binnenkomst moet je eerst naar de kassier om te betalen, 50 florijn, dat is ongeveer 25 euro. Daarna kan je een rij naar rechts opschuiven om een afspraak te maken. Tussen het maken van de afspraak en de werkelijke uitvoering zit gemiddeld een week of vier. Het bonnetje geld als bewijs dat je een afspraak hebt gemaakt aangezien de APK in de tussentijd verliep. Vorige week woensdag was het dan zover, mijn auto ging voor de APK keuring. Het zal je niet verbazen dat dit totaal anders gaat dan in Nederland. De keuring wordt uitgevoerd in een grote lege fabriekshal. Je rijd je auto naar binnen en wacht op een bankje totdat de auto geïnspecteerd is. Er wordt gecontroleerd op voor- en achterlichten, claxon en remmen. Indien deze punten akkoord zijn, ben je voor de aankomende twee jaar weer klaar. Mijn auto is met gelukkig met vlag en wimpel geslaagd.
Tot slot nog even het weerbericht, gewoon omdat het zo vervelend is en mij gevraagd is alles met jullie te delen ☺. Het is inmiddels goed opgeknapt en daarmee lijkt er een einde te zijn gekomen aan het regenseizoen. De dagen zijn zonovergoten met een temperatuur van gemiddeld 30 graden en een matige tot soms stevige passaatwind. En dat terwijl het begin februari is. Dat bevalt me prima.
Hasta la vista!!
Veel liefs!
Juliette
-
06 Februari 2017 - 08:16
Laura Pijlman:
Lieve Juliette,
Heerlijk verhaal weer. Ik heb er van genoten. Succes met je danslessen, ik zie het je zo doen! -
06 Februari 2017 - 12:39
Ellen Sanders:
Hai Juliette,
Al weer een heleboel gebeurd lees ik net!
Snap wel,dat je even tijd moest zoeken om een verslag te schrijven.
Je hebt al weer veel gedaan.Nu zul je wel toe zijn aan het leven met 'gewoon'werken en leven.
Fijn dat het regenseizoen afgelopen is en je kunt gaan genieten van het heerlijke weer!
Mooi moment om je in het dansen te gaan storten!
In het Deventer ziekenhuis zijn allerlei veranderingen op komst.
Weer een herindeling . Natuurlijk is G2 waarschijnlijk weer flink aan de beurt.
Voorlopig zijn ze nog bezig met allerlei berekeningen van de verschillende voorstellen.
Aanleiding is dat 10% van de interne patiënten niet op de goed afdeling ligt.Wordt vervolgd!
Juliette, blijf lekker genieten.
Zie uit naar je volgende verslag.
Lieve groetjes Ellen
-
06 Februari 2017 - 17:44
Hella Israel:
Hoi Juliette,
Heb je verhaal weer met veel plezier gelezen. Geniet er lekker van en succes met de danslessen!
-
06 Februari 2017 - 21:32
Henk:
Hey Juliette ,fantastisch verslag .
Ik krijg de indruk dat je het wel naar je zin hebt.
Fijn dat je op je eigen appartement zit .(volgens mij heeft mijn zus in Noord gewoond . ik zal het haar eens vragen.
Liefs Henk -
08 Februari 2017 - 14:31
Irma Bloeme:
Heerlijk verhaal weer. Fijn om een eigen appartement te hebben lijkt me
en wat mooi als je die losse heupen dansen straks allemaal zou kunnen.
Geniet van het mooie weer en werken, tot volgende keer
Groet,
Irma -
08 Februari 2017 - 18:42
Iris:
Wat kun je toch leuk schrijven! Kijk weet uit naar het volgende brichtje -
11 Februari 2017 - 21:03
Sanela:
Fijn om te horen dat het goed gaat wat ben je al goed ingeburgerd -
13 Februari 2017 - 10:37
Alice:
Hoi Juliette. Wat fyn dat je het zo goed naar je zin hebt. Je appartement ziet er leuk uit. Succes verder met je werk. Toch weer byzonder om mee te maken hoe anders het is om in het buitenland te werken.
Hartelyke groeten , Jan en ALice
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley